วันพฤหัสบดีที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

ถอดใจ

วันนี้อ่านข่าวแล้วเห็นคำสัมภาษณ์ของบุคคลผู้หนึ่งซึ่งจากคำให้สัมภาษณ์นั้นๆ มันฟ้องว่าบุคคลท่านนี้กำลังถอดใจ อ่านแล้วบอกตามตรงว่าสงสารครับแต่ว่าลูกผู้ชายกล้าที่จะทำก็ต้องกล้าที่จะรับผลกระทบของมันแม้ว่าในเรื่องนี้ตัวเค้าเองไม่ใช่คนที่ก่อเหตุนี้ขึ้นมาก็ตามแต่ว่าหน้าฉากยังไงก็ต้องรับดอกไม้หรือว่าก้อนอิฐจากผู้ชมให้ได้ส่วนจะเก็บเอาไปฝากหลังฉากหรือเปล่าก็คงจะแล้วแต่เห็นสมควร

พอมานั่งวิเคราะห์สาเหตุอยู่เงียบๆ ก็พบว่าเหตุที่ทำให้เค้าถอดใจนั้นเนื่องมาจากตัวเองไม่ได้ประเมินความสามารถของตัวเองหรือว่าประเมินความสามารถของตัวเองสูงเกินจริงไป(เยอะเลย) บอกตามตรงว่าเคยเกิดปัญหานี้กับตัวเองมาก่อนคือเคย"ถอดใจ"เหมือนกันเพราะว่าเราประเมินความสามารถของตนสูงไปพอรับงานที่เค้ามอบหมายมาทำแล้วเจอปัญหาที่ไม่เคยคิดเตรียมไว้ก่อนว่าจะเจอตอนที่เริ่มทำงานใหม่ๆ เมื่อเกิดอาการถอดใจแลัวเรามีทางเลือกแค่สองทางเท่านั้นคือ "เลิก" หรือว่า "ลุย"

ในกรณีของผมเองผมเลือกจะลุยแต่ว่าถ้าลุยเดี่ยวก็ตายเปล่าเลยพยายามเสาะแสวงหาตัวช่วยจากแผนกอื่นๆ มาเติม ซึ่งสุดท้ายงานก็ผ่านไปถึงจุดที่ต้องการเหมือนกันแม้จะไม่มากเท่ากับที่หวังไว้ลึกๆ ในใจแต่อย่างน้อยงานก็ไม่เสียเพราะว่าเรายอมรับความสามารถของตัวเองได้ในที่สุดว่า"มือไม่ถึงยังไงมันก็คือมือไม่ถึง" ดังนั้นถ้ายอมรับได้แบบนี้แล้วก็หาคนมาช่วยซะแม้มือเราจะไม่ถึงก็อาศัยขี่คอเค้าเอาในที่สุดเราก็จะสามารถเหยียดมือขึ้นไปหยิบสิ่งที่เราต้องการอันอยู่บนที่สูงในจุดที่ว่าเพียงเราโดยลำพังก็คงไม่อาจจะเอื้ยมถึงได้

ขอให้หมั่นประเมินตัวเองซึ่งไม่ว่าผลจะออกมาแบบไหนก็ยอมรับซะแล้วก็ไปเสาะแสวงหาตัวช่วยมาเสริม แล้วสักวันหนึ่งเราก็คงจะมือถึงได้เหมือนกับคนอื่นๆ เขา..

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ผู้ติดตาม