ไม่ได้มาที่เกาะของ ดร.ซุนมาสี่ปีเต็มๆ สุดท้ายก็มีเหตุให้ต้องมาที่นี่อีกจนได้ บรรยากาศโดยรวมก็คึกคักดีทั้งนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นและจีนที่มากันตรึมจนคาเฟ่ของโรงแรมที่พักอยู่ดูแออัดไปเลยตอนที่ไปรับประทานอาหารเช้าซึ่งจะเป็นด้วยอานิสงส์อะไรก็ไม่อาจทราบได้เพราะขี้เกียจไปค้นหาข้อมูล และอีกเช่นเคยถ้ามาไทเปแล้วไม่เจอฝนนี่จะรู้สึกว่าเหมือนขาดอะไรไปอย่างรอบนี้ก็ตกพอให้หายคิดถึงกันไปเลยแต่ก็ยังดีที่ยังพอเปิดโอกาสให้ได้เดินบ้างตอนพักกลางวัน สภาพของคนในกรุงไทเปก็คล้ายๆ เดิมยกเว้นที่แปลกตาอยู่หน่อยก็คือเหมือนว่าคนที่ไม่ค่อยจะผอมมีมากขึ้นไม่เหมือนกับเกาหลีที่หาคนไม่ค่อยจะผอมน้อย ส่วนนึงคิดว่ามาจากอาหารการกินที่ต่างกันที่เกาหลีเน้นผักกันเยอะแถวนี้จะว่าไปก็เน้นผักอยู่บ้างแต่ว่าอาหารค่อนข้างมันทำให้เกิดสภาวะคนไม่ค่อยผอมเพิ่มจำนวน
สภาพของเกาะไต้หวันถือว่าอยู่ในเกณฑ์ปกติที่ความชื้นมีสูงนี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ฝนตกชุก จริงๆ มารอบนี้แม้ว่าจะพกกล้องมาด้วยแต่ก็ไม่ค่อยรู้สึกว่าอยากจะถ่ายอะไรเพราะรู้สึกเบื่อๆ ยังไงชอบกลคงเป็นเพราะอากาศที่อึมครึมก็มีส่วนทำให้ไม่ค่อยอยากจะถ่ายรูปซักเท่าไหร่
ส่วนในห้่างแต่ละห้างในเขตเศรษฐกิจถือว่าคนมาช้อปกันค่อนข้างเยอะ โดยเฉพาะในร้านหนังสือที่คนเดินกันขวักไขว่เห็นแล้วก็รู้สึกดีที่มีนักอ่านเยอะไม่เหมือนบางประเทศที่ไปเดิมแล้วคนบางตาแม้จะเดินเลือกอ่านได้สะดวกแต่ว่าก็เป็นดัชนีตัวนึงที่บอกว่าคนในประเทศนั้นๆ คิดอ่านอะไรกันอยู่ ถ้าร้านหนังสือมีคนเดินไม่มากเท่าที่พบมาเวลาพูดคุยกันคนในประเทศนั้นๆ ไม่ค่อยจะมีไอเดียอะไรมากนักในเวลาที่ต้องมาถกเอาไอเดียกัน แต่ถ้าประเทศไหนที่มีนักอ่านเยอะๆ อันนี้นี่คุยกันสนุกเพราะจะแตกไอเดียกันสนุกสนานแถมเวลาคุยกันมักจะมีแง่มุมแปลกๆ มาให้ได้ทราบอยู่มากพอสมควรโดยเฉพาะคนขับแท็กซี่ก็เป็นดัชนีอย่างนึงที่จะบอกอะไรได้หลายๆ อย่างในบ้านนั้นเมืองนั้นซึ่งจะมองข้ามไม่ได้เลยทีเดียว
เฉพาะวันนี้ไปเดินร้านหนังสือสองร้าน ร้านนึงเป็นของไต้หวันอีกร้านเป็นของญี่ปุ่นซึ่งอยู่กันคนละห้างอาศัยเดินเร็วหน่อยเพื่อไปให้ทันกับเวลาที่พอว่างอยู่ จำนวนลูกค้าในร้านทั้งสองมีพอๆ กันที่แตกต่างกันก็คือการตกแต่งร้านที่ร้านของฝั่งไต้หวันดูโมเดิร์นหน่อยอาจเป็นเพราะเป็นร้านใหม่ ส่วนร้านญี่ปุ่นก็ดูเรียบๆ จัดหมวดหนังสือและชั้นวางที่เลือกหาหนังสือได้ง่ายตรงนี้เป็นข้อเด่น อีกอย่างมีหนังสือนำเข้าจากประเทศญี่ปุ่นค่อนข้างเยอะซึ่งเท่าที่เห็นหนังสือที่มาจากญี่ปุ่นขนาดรูปเล่มเท่ากันเป๊ะๆ ดูเป็นมาตรฐานดีไม่เหมือนในร้านของไต้หวันที่ขนาดของหนังสือค่อนข้างมีหลากหลายขนาดเวลาวางบนชั้นก็ดูเป็นคลื่นๆ สูงๆ ต่ำๆ เหมือนบางประเทศที่คุ้นเคย
section ที่มีจำนวนหนังสือมากๆ ของร้านสายพันธุ์ไต้หวันก็ไม่มีอะไรเกินส่วนของแฟชั่นซึ่งก็มีปะปนกันไปทั้งของประเทศไต้หวันเองเกาหลีและจากฝั่งประเทศตะวันตก อีกส่วนนึงที่มีหนังสือค่อนข้างมากคือส่วนของภาษาต่างประเทศและการท่องเที่ยว ส่วนของ best seller ก็มีนิยายหลายๆ เล่มที่ขายดีที่น่าแปลกก็คือหนังสือชีวะประวัติของท่านประธานเหมาที่ดูเด่นเป็นสง่าบนชั้นวางร่วมกับหนังสือเกี่ยวกับการเมืองอีกหลายๆ เล่มซึ่งก็บอกให้รู้ถึงความสนใจและอุดมการณ์ทางการเมืองที่ค่อนข้างแรงของบ้านนี้เมืองนี้ที่หลายๆ ครั้งเรามักจะทราบข่าวว่ามีการลงไม้ลงมือกันในสภาเหตุก็น่าจะเกิดเนื่องด้วยความจริงจังในเรื่องเหล่านี้นั่นเอง จะว่าไปประเทศนี้สร้างบ้างแปงเมืองขึ้นมาได้จากความขัดแย้งในอุดมการณ์ทางการเมืองก็คงไม่ผิดนัก และเช่นเดียวกับร้านหนังสือดังๆ ในหลายๆ ประเทศก็มีหนังสือเล่มนึงที่ขายดีติดตลาดก็คือ The Secret นั่นเองว่างๆ คงจะต้องเขียนถึงบ้างแล้วว่าคิดยังไงกับหนังสือเล่มนี้
ส่วนร้านหนังสือของญี่ปุ่นที่มีจำนวนหนังสือเยอะๆ ก็คือส่วนของอาหารและการฝีมือต่างๆ รวมไปถึงการก่อสร้างและกีฬา ส่วนแฟชั่นก็มีหนังสือค่อนข้างเยอะแต่ว่าสู้ร้านหนังสือของไต้หวันไม่ได้ แต่ก็น่าแปลกได้หนังสือที่ร้านนี้มามากกว่าที่ซื้อจากร้านฝั่งไต้หวัน ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะว่าหนังสือประเภทที่ได้มาร้านในฝั่งไต้หวันหาคนจีนเขียนค่อนข้างยากเพราะว่าเป็นเส้นทางในการทำมาหากินของเค้า ถ้าเขียนหนังสือออกมาแล้วความเป็นปรมาจารย์อาจจะสูญเสียไปได้ก็ไม่ว่ากัน..
