เท่าที่สังเกตุดูคนอเมริกันส่วนใหญ่ยังพอมีกำลังซื้ออยู่พอสมควรเพียงแต่ว่าขยาดกับการลงทุนในระยะยาว เหมือนๆ กันว่ามีเงินเก็บไว้กับตัวหรือไม่ก็มีฝากในแบงค์ไว้บ้างเนื่องจากไม่แน่ใจในอะไรบางอย่างน่าจะเกี่ยวข้องกับนโยบายหลักของรัฐบาลกลาง มานั่งนึกๆ ในใจว่าถ้าพี่โอบาม่าท่านโฟกัสเจาะเข้าไปในกลุ่มคนชั้นกลางต่ำ หาวิธีการกระตุ้นให้ไม่เลือกงานอะไรมากนักหรือไม่ก็ส่งเสริม SME ภายในประเทศ(จะว่าตอนนี้ก็ถือว่ามีจำนวนมากอยู่แล้ว)ให้มาเกาะกลุ่มกันสร้างแบรนด์กลุ่มหรืองานแสดงกลุ่มสินค้าเพื่อสู้กับเชนบริษัทใหญ่ๆ เปิดงานแสดงสินค้ากลุ่มย่อยให้ถี่กระตุ้นให้คนเอาเงินลงมาหมุนแล้วก็ผลักดันให้เกิดกระแสการลงทุนหลังจากนั้นเป็นตัวสอดรับจากนั้นก็ผลักดันสินค้าเหล่านี้เข้าไปตีตลาดต่างประเทศเน้นที่คุณภาพกับราคาที่ไม่สูงมากนักเพื่อสู้กับสินค้าราคาถูกกว่าจากประเทศใหญ่ทางเอเซียแต่ว่าคุณภาพไม่ถึงคิดว่าน่าจะพอฟื้นตัวได้
การเล่นเป็นทีมเพลย์ของที่นี่ค่อนข้างดีอยู่แล้ว ถ้าพี่ม่าสร้างภาพตรงนี้ให้ออกมาชัดเจนมากขึ้นเพื่อสอดรับนโยบายเพื่อการเปลี่ยนแปลงแล้วละก็ ทีมเพลย์ในระดับใหญ่ลดขนาดมาเป็นทีมเพลย์ขนาดกลางและเล็กแต่ว่ามีการเกาะเครือข่ายแบบหลวมๆ ระหว่างผู้ที่ธุรกิจอย่างเดียวกันในแต่ละรัฐ ยังไงก็คิดว่าประเทศคงจะไปได้(ทางเศรษฐกิจ)
แต่ที่น่าห่วงกว่านั้นคือระบบการศึกษาที่กำลังเปลี่ยนแปลงไปตามนโยบายของพี่ม่าเช่นเดียวกัน ตรงนี้แหละที่เป็นปัญหาใหญ่กว่าของประเทศ ซึ่งเป็นปัญหาที่ท้าทายกึ๋นพี่ม่าเป็นอย่างยิ่ง หลายๆ รัฐพบปัญหาการเลย์ออฟครูเป็นจำนวนมากไปจนถึงปัญหาการปิดโรงเรียนยุบมารวมกันเป็นเขตๆ กับอีกหลายๆ ปัญหารวมไปถึงการที่โรงเรียนเอกชนถือโอกาสขึ้นค่าเล่าเรียนเพราะรู้ว่าพ่อแม่ที่มีฐานะดีๆ พร้อมจะลงทุนกับการศึกษาของลูกเพราะเห็นจุดอ่อนจากนโยบายของรัฐ ก็ต้องรอดูต่อไปว่าพี่ม่าแกจะแก้เกมส์ยังไง...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น