ผ่านไปอีกวันที่ไทเป

บรรยากาศที่นี่ก็ดำเนินไปตามที่เค้ามอบหมายให้มาซึ่งก็ผ่านไปได้ด้วยดีอีกวัน เสร็จจากงานแล้วก็คิดว่าน่าจะไปแวะร้านหนังสืออีกซักร้านก่อนที่จะเข้าที่พักเลยให้รถไปส่งที่หน้าตึก 101 ซึ่งเป็นอดีตตึกที่สูงที่สุดในโลกพอเข้าไปก็ค่อนข้างจะแปลกใจนิดๆ ไม่ถึงกับมากมายนักที่นักท่องเที่ยวและลูกค้าที่เดินเข้าไปในห้างมีจำนวนไม่มากนักเพราะว่าฝนตกก่อนหน้านี้ไม่นานนั่นเอง ร้านค้าเสื้อผ้าและเครื่องหนังแบรนด์เนมต่างๆ มีลูกค้าเดินอยู่บ้างประปรายแต่ที่ลูกค้าค่อนข้างเยอะก็คือร้านขายเพชรเดอเบียร์ซึ่งพึ่งทราบข่าวว่าถูกนักท่องเที่ยวชาวเกาหลีเชิดแหวนเพชรไปสองวงสาเหตุก็อาจเป็นเพราะไม่คิดว่าจะเจอพวกมิจฉาชีพแบบนี้หรือไม่ก็ประสบการณ์น้อยอาจจะส่งมาฝึกงานกับอาเฮียแถวเยาวราชรับรองว่าไม่ถูกเชิดแน่นอนเพราะว่าอาเฮียบ้านเรานี่โชกโชนมากกับพวกมิจฉาชีพเหล่านี้ แต่สาเหตุที่อนุมานหรือว่าเดาก็คือว่าฮวงจุ้ยไม่ดีตั้งร้านติดกับทางออกห้่างพอดีแถมสะพานลอยที่ต่อเชื่อมกับอาคารตรงนั้นสามารถวิ่งข้ามฟากไปได้โดยง่ายแถมฝั่งที่ข้ามมาก็เป็นเขตต่อกับเขตที่มีคนหนาแน่นอีกต่างหากก็ถือว่าฟาดเคราะห์ไปก็แล้วกัน

ร้านค้า PAGEONE บนชั้นสี่ของตึก 101 ก็ดูหนาตาเช่นเคยเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติและคนไต้หวันเอง หนังสือภาษาอังกฤษในร้านนี้มีจำนวนมากกว่าร้านอื่นๆ ที่ไปมาพร้อมกับมีแผนกเครื่องเขียนอยู่ด้วย หนังจากเดินเลือกดูหนังสือผ่านไปได้ประมาณสองชั่วโมงกว่าๆ สรุปว่าไม่เจอหนังสือที่ถูกใจเลย แต่ร้านนี้คงเป็นสวรรค์สำหรับคนที่บ้า fiction มากๆ เพราะว่ามีชั้นวางหนังสือประเภทนี้ยาวครึ่งร้านก็ว่่าได้ ไปเดินมองๆ อยู่พักนึ่งได้ไอเดียทำปกหนังสือมาพอสมควรเลยทีเดียว

พอออกจากร้านหนังสือมาก็มานั่งกินไอติมฮาเก้นดาซอยู่ที่ลานหน้าร้านอีกระยะนึง ดูคนเดินผ่านไปมาแล้วนักท่องเที่ยวชาวแผ่นดินใหญ่มาเดินเยอะเหมือนกันสอบถามแล้วทราบว่าเป็นอับดับต้นๆ ของนักท่องเที่ยวที่มาไต้หวันเลยทีเดียวน่าจะมากเป็นอันดับหนึ่งซะด้วยซ้ำพี่ที่ทำธุรกิจโรงแรมที่นี่บอกมาแถมนักท่องเที่ยวชาวแผ่นดินใหญ่เหล่านี้จ่ายเงินกันเติบมากด้วยทำให้นักท่องเที่ยวกลุ่มนี้ถูกใจร้านค้าแบรนด์เนมมากๆ นึกในใจไม่ว่ากันเงินมันไหลไปมาได้ถ้ารู้จักหาถุงหาอะไรมาดักก็จะได้มาไม่ยาก แต่บางประเทศมีอะไรดึงดูดน่าสนใจในประเทศมากมายกับเอามีดไปกรีดถุงดักเงินของตัวเองซะนี่ก็ไม่ว่ากันเดี๋ยววันหนึ่งเงินก็คงจะไหลกลับมาถ้าเจอคนที่ทำอวนดักเงินเป็น..