พอดูจบผมได้แง่คิดอีกมุมนึงไม่ได้มองในมุมที่เป็นบทสรุปสุดท้ายของหนังก่อนที่จะขึ้นเครดิต แต่มองในมุมของคนที่สละชีพเกือบทั้งหมดไม่รวมตัวคุณชายที่ทำเพราะอุดมการณ์ประชาธิปไตยแท้ๆ แต่คนอื่นนั้นไม่ใช่เลย
ในมุมที่ของการสละชีพของชาวบ้าน(คงจะใช้สรรพนามนี้ได้)ที่ได้เสียชีวิตเพื่อให้การประชุมครั้งประวัติศาสตร์ของ ดร. ซุน ผ่านพ้นไปได้นั้นทั้งๆ ที่ทุกคนที่เสียสละชีวิตไม่ได้รู้จัก ดร.ซุนเป็นการส่วนตัวเลยแต่ก็เลือกที่จะปฏิบัติภารกิจนั้นให้ลุล่วงไปไม่ว่าจะเป็นเพราะ
บุญคุณที่ได้รับจากบุคคลที่เค้านับถือ
ทำไปเพียงเพื่อแสดงความกตัญญูต่อบุพการี
ความรักของสามีอันพึงมีแก่คนที่เค้ารัก
ความรักระหว่างเพื่อนฝูงร่วมอาชีพ
ความชื่นชมในคุณธรรมของคนที่เค้าเจอ
หรือแม้แต่ทำไปเพื่อไถ่บาปที่ตกค้างในใจตนเองก็ตาม
เหตุผลของผู้ที่สละชีพไม่ได้ไปไกลจนถึงอุดมการณ์แต่ว่าสิ่งที่เค้าทำไปนั้นด้วย"ใจ"จริงๆ ในสิ่งที่เค้า"เชื่อ"ว่าเป็นสิ่งที่มีคุณค่ายิ่งกว่าชีวิตของเค้าเอง
คุณธรรมความดีในใจคนแท้ๆ ที่มีผลทำให้การประชุมครั้งประวัติศาสตร์ครั้งนั้นสำเร็วลุล่วงไปได้ แม้ว่าแต่ละคนจะสละชีพด้วยเหตุผลที่แตกต่างแต่ทุกคนได้ทำไปเพราะเข้าใจว่าสิ่งที่ตัวเองกระทำนั้น "ทำไปทำไม"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น