นำเรื่อง: เกือบสามสิบปีก่อนเมื่อคุณยายซื้อซาวน์เบาท์ให้ผม เป็นครั้งแรกที่เสียงเพลงในแบบสเตริโอทำให้ผมตื่นเต้นแบบสุดๆ เพราะว่าเสียงจากหูฟังตัวซ้ายและขวาแยกออกจากกันอย่างชัดเจนซึ่งเป็นของแปลกใหม่มากสำหรับเด็กบ้านนอกอย่างผม นับได้ว่าซาวน์เบาท์เครื่องน้อยสีเหลืองตัวนั้นเป็นแรงบันดาลใจจนทำให้ผมต้องมาเล่าเรียนทางด้านอิเล็กทรอนิกส์ในที่สุด
การที่จะทำให้วงจรภาคขยายมีเสียงออกมาแม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นจนเกินไปนักเพราะมีวงจรอยู่ไม่กี่แบบไม่ว่าจะเป็นคลาส A B AB หรือไม่ว่าจะเป็นคลาสอะไรก็ตามแต่เพราะมีหลักการในการออกแบบที่ตายตัวอยู่แล้ว ที่ยากก็คือส่วนผสมที่คลุกเคล้าอยู่ในวงจรนั้นที่ทำให้เสียงที่ออกมากลมกล่อมถูกหูถูกใจผู้ฟัง เรื่องนี้เป็นศาสตร์และศิลป์มากๆ ดังนั้นผมจึงรู้สึกเคารพทุกคนที่ตั้งใจออกแบบให้มีวงจรภาคขยายหรือที่เรียกกันติดปากว่าแอมป์ออกมา ไม่ว่าแอมป์ตัวนั้นจะมีราคาค่าตัวเท่าไหร่หรือใช้วงจรแบบไหนก็ตามทีเพราะคนที่จะทำอย่างนั้นได้ต้องมีความ"รัก"ในสิ่งที่ตัวเองทำแม้ว่าบางครั้งจะทำออกมาเพื่อหวังผลทางการค้าก็ตามแต่ความคิดแรกที่เค้าทำวงจรออกมาผมเชื่อว่าเค้าต้อง"รัก"ที่จะทำมันก่อนเป็นอันดับแรกทุกคนไป
Ray Samuel ก็เป็นอีกคนนึงที่เป็นผู้สร้างสรรค์ผลงานทางด้านนี้ออกมาและมีผลงานเป็นที่ยอมรับในเรื่องของคุณภาพและความทนทานของผลิตภัณฑ์ในวงกว้าง ชื่อของผลิตภัณฑ์แต่ละชิ้นของเค้าก็ตั้งชื่อได้คิกขุอาโนเนะดีไม่ว่าจะเป็น The Tomahawk, The Hornet, The Predator, Stealth, The Apache หรือแม้แต่ B52 อันเป็นรุ่นที่แรงและแพงสุดในตระกูลของ Headphone-pre amp ภายใต้ตรา Ray Samuel Audio ผมว่าเสียงนี่คงจะทำให้ความรู้สึกกระจุยกระจายกระเจิดกระเจิงเหมือนกับเมืองฮิโรชิม่ากับนางาซากิหลังถูกหย่อนเจ้า Little boy ลงไปในสมัย WWII แต่วันนี้เราจะมาพูดถึงงานอีกชิ้นนึงของตา Ray ก็คือ The apache ที่ผมได้รับความกรุณาจากคุณคิมให้มาดูแลเนื่องจากคุณคิมมี Order เข้ามาจากฝั่งยุโรปเลยจำต้องยกพื้นที่ทางโซนอเมริกาให้ผมดูแลแทนชั่วคราวถึงถาวรไปก่อน
การออกแบบ: หน้าตาของเจ้าคอปเตอร์จู่โจมลำนี้ดูแข็งแรงดีครับผม แยกเป็นสองชิ้นคือส่วนของภาคขยายและภาคจ่ายไฟ หน้าปัดเรียบหรูทำจากอลูมินั่มไสขึ้นรูปสีขาวดูสะอาดตาพร้อมลายสกรีนที่เห็นได้ชัดเจนดีครับดูมีค่าสมราคา
มีปุ่มเลือกแหล่งสัญญาณอยู่สองหมวดคือ Balanced และ Single ended หมวดละสองตัว ปุ่มที่ใช้เป็น LED สีแดงเมื่อไหร่ที่กดเลือกก็จะสว่างให้เราได้รู้ว่าตัวแอมป์รับ input จากแหล่งใด อีกอย่างเมื่อไหร่ที่เลือก Input แล้วขั้วต่ออื่นๆ ที่ไม่ถูกเลือกจะถูกตัดลงกราวน์ไปเพื่อกันการสัญญาณข้ามช่องหรือที่เรียกว่า Cross talk เพื่อความบริสุทธิ์ของสัญญาณที่ออกมา
ด้านหน้ามีรูเสียบ Headphone ทั้งแบบ Single ended และ Balanced พร้อมตัวเลือกปรับ Gain สามระดั�
ข้อมูลทางเทคนิคเผื่อว่าอยากจะทราบ
Input impedance: 50K
Output impedance: Headphone amp, 8-2K
FreQ Response: 5-100K
Channel separation: Dual mono
Output signal strength: up to 10 volt
THD: less than .0002
อุปกรณ์ที่ใช้ทดสอบ:
Cans: ATH L3000, ATH W5000, GS1000
CD: C.E.C. 3300R
PCs: Mac mini, PC custom made by OmoNemo
DAC: bel canto DAC3
DAC-AMP: Musical fidelity x-can v8
สาย Digital: Kimber ADGL Silver XLR
สายสัญญาณ RCA: Homegrown Silver Lace
สายสัญญาณ XLR: Cardas Golden Reference
สายไฟ: Kimber PK10, AC Custom Made by Omonemo
สาย USB: Kimber B-bus USB
ความประทับใจแรก: กล่องกระดาษที่ใส่ทำออกมาดูดีครับผม แยกออกเป็นสองชิ้นเพื่อความสะดวกในการประกอบติดตั้งพร้อมโฟมกันกระแทก ต้องขอขอบคุณคุณคิมที่เก็บรักษาของเอาไว้เยี่ยมมาก แม้กล่องก็เก็บไว้ในสภาพดีมาก
ความเป็นดนตรี: Apache ตอบโจทย์ข้อนี้ได้ดีมากครับฟังเพลงได้หลากหลายแนวดีแต่ก็ขี้ฟ้องมากถึงมากที่สุด แผ่น CD หากทำ Master มาไม่ดีเจ้านี่ฟ้องเลยหละ ส่วนไฟล์ที่ิ Rip มาต่ำกว่า 192K นี่ไม่ต้องพูดถึงครับฟังแทบจะไม่ได้เพราะหยาบและมีเกรนแตกในช่วงความถี่สูงและต่ำในบางเพลง แต่กับไฟล์ที่ Rip มาดีๆ นี่แจ๋วเลยครับผมอาจจะฟังไม่เพลินหรือเพราะเท่า CD แต่ก็โอเคเลยหลายเพลงพอฟังแล้วขยับขาตามโดยไม่รู้ตัว แต่ดูเหมือนว่า Pop, R&B, Rock กับ Electro จะเข้ากับเค้าได้ค่อนข้างมากกว่าอย่างอื่นคงเป็นเพราะการตอบสนองความถี่ที่ทำได้ฉับไวของ apache นั่นเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ Classic Rock นี่ก็โอมากๆ เสียงของเครื่องสายก็พริ้วไหวดีครับ ฟังไปเพลินๆ เวลาผ่านไปไม่รู้ตัวเลย ( CDs: Queen Greatest hits, Grease OST, Fresh! EMI, Dire straits: Brother in arms Remaster, Clair Marlo: Let it go, David Arkenstone: The Celtics book of days, Various Artists: WOW integrity's Worsh!p, That things you do OST / Files: Alison Krauss: Now that I've find you, Across the Universe OST, Frente!: Marvin the album, Whigfield: Now 1995 )
เสียงความถี่ต่ำ: ต่ำลึกนี่ลงได้ลึกดีมากครับไม่มีครางเลยจากเพลง Why so serious ? ช่วงนาทีที่ 3.23 (The Dark knight OST) เสียงทิมปะนีก็หนักดีมาก ( Raiders March: John Williams ) เสียงกระเดื่องมีเนื้อหนังดีครับแม้ว่าจะฟังจากหูอย่าง W5000 อันนี้อัศจรรย์เพราะผมไม่คิดว่า W5000 จะให้เบสออกมาได้ขนาดนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งทำให้ W5000 ฟังเพลงร็อคมันส์ขึ้นมาทันที (Welcome to paradise: Greenday, Maroon5: Sunday Morning, I'm just a kid: Simple Plan, This moment: Disturbed ) เสียงความถี่ต่ำแบบสังเคราะห์ก็สะอาดดีครับ (Gallery: Mario Vazquez, Is it you: Cassie, Say ok: Vanessa Hudgens) ความถึ่ต่ำของ Apache กระชับไม่บวมเก็บตัวเร็วไม่หนืด แต่ว่าเบสช่วงบนน้อยไปนิดๆ โดยเฉพาะเมื่อฟังจาก GS1000 และ W5000
เสียงกลางและความสด: ไม่หวานเหมือนกับหลอดแต่ว่าสดฉ่ำมีชีวิตชีวา เพลงร้องเป็นเพลงส่วนใหญ่ที่ผมฟังเป็นประจำทีแรกก็เกรงว่า Apache จะให้เสียงร้องออกมาไม่ได้เหมือนกับแอมป์หลอดที่เคยครอบครอง แต่เมื่อเทียบกับ x-can v8 ที่ใช้เสียงร้องค่อนข้างหวานฉ่ำ Apache แลกหมัดได้สบายๆ เผลอๆ มีชนะคะแนนในบางยกด้วยครับผม
เมื่อเทียบกันระหว่าง L3000 กับ W5000 กลางที่ Apache ให้กับ W5000 ฉ่ำสู้ L3000 ไม่ได้เพราะมวลของ L3000 มีมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด ( Spanish Harlem: Rebecca pidgeon, Blackbird: Evan Rachel wood, Where are you Christmas: Fatih hill, Remembering you: The chronicles of Narnia OST, Only hope: Mandy moore, And it feels like: Leann Rimes, Told you so: Jesse McCartney ) แต่ว่ากลางของW5000 เปิดมากกว่าโดยบุคลิกของตัวหู เสียง Sax สดมากแถมแผดดังออกมาอย่างมีชีวิตทำให้ฟัง Jazz แล้วอินได้ไม่ยาก ( Principles of Desire: Russ freeman & The Rippingstons, Tell mama: Stanely thomas Keiser )
เสียงสูง: เสียงของหลายๆ เพลงจากแผ่น The Sheffield Jazz Experience ทั้งเสียงเครื่องดนตรีที่เป็นโลหะ เครื่องสายและ Percussion หลายๆ ชิ้นออกมาแผ่วพริ้วดีครับ แต่ว่าปลายเสียงออกจะห้วนไปนิดนึงตรงนี้เป็นจุดอ่อนของแอมป์แบบ Solid State ครับ ซึ่งโดยคุณภาพของเสียงสูงที่ออกมาจาก Apache ถือได้ว่าทำได้ดีครับผม ฟังจาก W5000 นี่พริ้วมาก
ตำแหน่ง บรรยากาศ มิติและเวทีเสียง: Apache ให้เวทีเสียงไม่กว้างมากนักแต่ตำแหน่งของชิ้นดนตรีแม่นยำ เพราะการออกแบบที่เป็น Dual-mono เรื่องการแยกช่องสัญญาณซ้ายขวาจึงเป็นไปอย่างเด็ดขาด เสียงที่ไม่เหลื่อมกันทำให้ตำแหน่งมีความแม่นยำมากยิ่งขึ้นหากฟังจากแผ่นพวกแสดงสดนี่จะฟังออกได้อย่างชัดเจน สามารถรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวในระหว่างเล่นของนักดนตรีได้ไม่ยาก ตำแหน่งมิติหน้าหลังทำได้ดีครับแม้ว่าการฟังจากหูฟังจะรับรู้เรื่องนี้ได้ยากกว่าลำโพงที่ตั้งตำแหน่งไว้ดีก็ตาม
การต่อแบบ Balanced เทียบกับ RCA ตรงที่ผมฟังแล้วสังเกตุถึงความต่างได้อย่างชัดเจนก็อยู่ตรงบรรยากาศรายล้อมครับ เสียงจากการแสดงสดที่ออกมาให้ได้ยินมีบรรยากาศรายล้อมที่ดี มีอากาศอยู่รายรอบตัวโน้ตที่ได้ยิน เสียงสะท้อนจากผนังที่ทำให้เรารู้ถึงขนาดของ Hall ได้อย่างชัดเจน เมื่อฟังจากแอมป์หลายๆ ตัวที่ผ่านมาช่องว่างระหว่างตัวนักดนตรีและเสียงสะท้อนจากผนังเหมือนมีหมอกหรือควันมาบังเอาไว้ Apache เองก็มีสภาพแบบนี้อยู่เช่นเดียวกันในการฟังจากการต่อแบบ RCA เมื่อสลับไปฟังจากขั้ว XLR เจ้าหมอกควันที่ว่านี้หายไปครับ แม้ว่าเหมือนจะไม่มีความสำคัญอะไรมากนักแต่ความรู้สึกที่ผมได้เหมือนดู DVD จากขั้ว Component แล้วเปลี่ยนไปเป็น HDMI 1080 dpi อะไรแบบนั้น ทำให้ความชัดของเสียงและตำแหน่งเครื่องดนตรีมีเพิ่มมากยิ่งขึ้นครับ ( Secret Island: Stanely thomas Keiser, The Weavers: Reunion at Carnegie hall, After midnight: LThe Mcneely/levin/ Skinner Band ) อีกอย่างเสียงจากการต่อแบบ Balanced จะถอยหลังออกไปมากกว่าการต่อแบบ RCA ทำให้ฟังแล้วสบายมากกว่า ไม่อึดอัดกับเสียงที่ล้ำออกมาข้างหน้ามากเกินไป
รายละเอียด: เสียงนักร้องที่แผดออกมามีไดนามิกสมจริงดีมาก เสียงลมที่ผ่อนออกมาตอนหมดเสียงร้อง เสียงลิ้นแตะเพดานปากหรือว่าเสียงลมหายใจเบาๆ ของ Evan Rachel Wood ในเพลง Blackbird นี่จากที่เคยได้ยินอยู่แบบมัวๆ ออกมาชัดเจนขึ้นเยอะเลยครับ เสียงนักดนตรีขยับตัวก่อนเริ่มเล่นของเพลง Spanish harlem และจากแผ่นแสดงสดอีกหลายๆ แผ่นมีให้ได้ยินอย่างชัดเจน บางแผ่นฟังบ่อยแต่ก็มีบางเสียงที่รอดผ่านหูไปได้ Apache ทำให้ผมได้ยินเสียงเล็กๆ น้อยเหล่านั้นครับผม
สรุป: Apache เป็นแอมป์ตัวที่ตอบโจทย์ผมได้เกือบครบมีขาดอยู่อีกนิดๆ ซึ่งก็คงต้องเติมอะไรเพิ่มอีกนิดหน่อยเพื่อความสมบูรณ์ของเสียงตามที่ผมต้องการ เสียงของ Apache เปิด ไดนามิกดีมาก ตอบสนองความถึ่ได้กว้าง ความถี่ต่ำเจ๋ง ขาด Upper bass เล็กน้อย กลางเปิด สด ฉ่ำ แหลมพริ้วแต่ปลายห้วนไปนิดเดียวจริงๆ รายละเอียดเข้าขั้นเทพ โดยรวมดีที่สุดตั้งแต่เคยฟัง Headphone amp มา(ผมฟังมาไม่มาก) แล้วก็คงจะหยุดอยู่ตรงนี้สักพักนึง หากจะหาอะไรมาเพิ่มในอนาคตคงจะเป็นหู Electro แบบ TakeT หรือว่า STAX ซักคู่ผมก็คงจบแล้วหละ
บทส่งท้าย: จากที่ผมพิมพ์มาทั้งหมดในเบื้องต้นนั้นถามว่ามีความสำคัญหรือไม่กับการฟังเพลง ก็ขอตอบตรงนี้เลยว่าสำคัญสำหรับบางคนและไม่สำคัญสำหรับอีกหลายๆ คนครับ สำหรับคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องที่กล่าวมาขึ้นต้นก็เลยต้องไปเสาะแสวงหาเครื่อง วิธีพัฒนาหรืออุปกรณ์วิเศษอีกมากมายมาใช้กับชุดเครื่องเสียงที่ใช้อยู่เพื่อเสริมให้ได้รับรู้สิ่งทีผมกล่าวมาได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น ผมเองก็อยู่ในกลุ่มนี้ครับบางทีก็มาถามตัวเองเหมือนกันว่า "เอ.. เราจะฟังเครื่องหรือจะฟังเสียงกันแน่" คำตอบที่ผมได้ก็คือก็ทั้งคู่นั่นแหละ ฟังเครื่องว่ามันบอกอะไรกับเรามั่ง สามารถจะรีดศักยภาพของมันออกมาได้ดีกว่านี้ได้หรือไม่ มันต้องการการดูแลเอาใจใส่จากเรามากแค่ไหน ขณะเดียวกันก็ฟังเสียงที่ออกมาจากชุดของเราว่าเพราะมากเพียงใดไปด้วย บางครั้งฟังแล้วก็เครียดบางครั้งก็ฟังแล้วผ่อนคลายแต่ส่วนใหญ่จะหนักไปทางอย่างแรกมากกว่าเพราะงานที่ผมเคยผ่านมาทำให้ต้องเป็นแบบนี้
แต่ก็มีบางอารมณ์ที่ไม่สนใจอะไรเลย เสียบหูเข้ากับเครื่องแล้วก็นั่งดื่มด่ำกับเสียงที่ออกมาให้ผมได้ยินอย่างมีความสุข ช่วงนี้ผมเริ่มจะทำอย่างหลังบ่อยขึ้น รู้สึกดีนะครับที่สามารถทำแบบนั้นได้บ่อยๆ คนเรามีหลายอารมณ์ครับอยู่ที่ว่าอารมณ์ไหนแล้วทำอะไรถึงจะมีความสุข ไม่ผิดหรอกครับที่จะซื้อหาของแพงๆ หรือว่าทำขึ้นมาใช้เอง จะชอบฟังเพลงแนวไหนหรือว่าชอบเสียงที่ออกมาอย่างไร ชอบแบบเดิมๆ หรือว่าโมดิฟาย ขอเพียงแค่ให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำโดยไม่"กระทบตนเองและผู้อื่น" จะให้ดีลองหาเวลาหลบไปอยู่เงียบๆ กับทิวเขาสายน้ำ หลับตานั่งฟังเสียงธรรมชาติดูบ้างผมว่ามันสุขสุดๆ เลยละครับ ผมทำบ่อยไม่เชื่อลองดูได้ ขอให้มีความสุขกับการฟังเพลงครับผม
ข้อมูลเพิ่มเติม: http://www.raysamuelsaudio.com/products/apache
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น